مذهبی - سیب صبح

نام هر کس، عاطفی‏ترین، شخصی‏ترین و مورد علاقه‏ترین نشانه‏ هر کس است. آن‏گاه که نام ما را می‏خوانند، چه بسیار مایه‏ شادمانی و سرور ما می‏گردد. هر چه، خواننده‏ ما، محبوب‏تر و زیباتر، شنیدن صدای دلربای او و شنیدن اسم و نام خود از زبان او دلپذیرتر و سرور انگیزتر . به راستی چه هیجانی دارد آن ‏که نام خود را از زبان خدای عالم می‏شنود: سلام علی ابراهیم، سلام علی نوح، سلام علی آل یاسین، ... .

مهدی(عج) همه‏ مردم و به ویژه شیعیان خود را نیک می‏شناسد و با نام تک تک آنان آشناست. (آیه 105 از سوره‏ توبه) نامه‏ اعمال ما، هر هفته، به خدمت ‏حضرتش عرضه می‏شود. ایشان، هرگز، یاد ما را از خاطر نمی‏برد (ولا ناسین لذکرکم) چه شعف‏انگیز است که در سرزمینی غریب، یکه و تنها آن‏ جا که راه را گم کرده‏ای، ناگهان، کسی با زبان آشنا، تو را بخواند و با مهربانی، تو را در آغوش نگاهش‏ بنشاند .

روزی آیة‏الله العظمی بهاءالدینی به من گفت: «امسال، در مکه‏ معظمه در مجلسی که آقا امام زمان (عج) تشریف داشتند، اسم افرادی برده شد که مورد عنایت آقا بودند، از جمله‏ آنان حاج آقا فخر (از صالحانی که چند سال پیش، در قم، از دار دنیا رحلت کرد) بود.»

خودم را به آقا فخر رساندم و از ایشان پرسیدم: «چه کرده‏ای که مورد عنایت ‏حضرت واقع شده‏ای؟» گریه کرد و پرسید: «آقای بهاءالدینی نگفت چگونه خبر به ایشان رسیده است؟» گفتم: «نه‏» .

حاج آقا فخر گفت: «من، کاری نداشته‏ام، جز این ‏که مادر من، علویه است و افلیج و زمین‏گیر شده است. تمام خدمات او را خود بر عهده گرفته‏ام، حتی حمام و شست‏وشوی او را . من گمان می‏کنم، خدمت ‏به مادر، مرا مورد عنایت ‏حضرت قرار داده است.‏» (سیری در آفاق، زندگی‏نامه‏ حضرت آیة‏الله العظمی بهاءالدینی، ص 374 و تبیان)

پی نوشت: آقاجون، اگرچه غرق گناهیم اما به خدا یه دل نه بلکه صد دل عاشقتیم و چشم به راهتیم تا یه صبح جمعه نزدیک همین حالای حالی به حالی، و هنگام ندبه‏خوانی و ندامت ما از این همه سیاهی که در تاخیر فرج تو کردیم، مرغ آمین را بر منظر دیدگان بی‏فروغمان به پرواز در آوری و آن کبوتر غمگین که نامش ایمان است و از قلب‏هایمان گریخته است، به آب و دانه‏ی مهربانی‏ات، آشتی دهی و باز آوری

اللهم عجل لولیک الفرج و جعلنی من انصاره و اعوانه

+کورش زارعی بهجانی پنج شنبه 87 مرداد 24 5:53 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

از کودک کعبه تا رادمرد تاریخ

حضرت علی علیه السلام که کوچک بود، کم کم بزرگ شد. حالا وقتی حضرت علی علیه السلام در کوچه های مکه می دوید، زن ها و مردها او را نشان می دادند و با تعجب می گفتند: «این پسر، همان عزیز کعبه است. این پسر همان فرزند کعبه است!»

در یکی از روزهایی که حضرت علی علیه السلام دو ساله بود، با چند پسربچه دیگر در گوشه ای بازی می کرد. در آن نزدیکی چاهی بود که مردم از آن آب می کشیدند. در میان بازی ناگهان، یکی از بچه ها که لبه چاه ایستاده بود پایش لغزید و به چاه افتاد. حضرت علی علیه السلام که کنار پسرک ایستاده بود با همان جثه کوچکش پای پسرک را گرفت.

پسربچه با سر به چاه افتاده بود، حالا در دهانه چاه آویزان بود و جیغ می کشید. از سر و صدای پسربچه، مادرش به آنجا دوید و ناگهان پسرش را دید که در چاه آویزان است و پسربچه دو ساله ای پایش را گرفته و او را نگه داشته است. مادر آن قدر از دیدن آن صحنه تعجب کرد که به جای کمک برای نجات کودکش، زن های دیگر را صدا کرد، تا بیایند و آن صحنه عجیب را ببینند. زن فریاد زد:«ای زنان مکه بیایید تماشا کنید. بیایید ببینید چگونه عزیز کعبه، پسرم را از مرگ نجات داده است!»

زن ها به سر چاه دویدند و پسرک را از افتادن به ته چاه نجات دادند و سر و روی حضرت علی علیه السلام را غرق بوسه کردند. حضرت علی علیه السلام که عزیز بود، عزیزتر شد. فاطمه و ابوطالب که عزیز و گرامی بودند، با داشتن چنین فرزندی، عزیزتر شدند.

ادامه مطلب...
+کورش زارعی بهجانی سه شنبه 87 تیر 25 8:21 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

اهمیت رازداری از دیدگاه قرآن و سنت

از قدیم الایام، همواره تجسس در زندگی دیگران امری نکوهیده و مذموم بوده که مردم از آن نهی می‌شدند. تو خود را به جای دیگران بگذار؛ کیست که دوست داشته باشد اسرار زندگی‌اش هویدا شود و همگان، حکایت تلخ و شیرین زندگی‌اش را بدانند؟ یک لحظه تجسم کن که حرف زندگی خصوصی‌ات را اطرافیان بدانند؛ شاکی می‌شوی؟

مفهوم راز در لغت و اصطلاح

راز به معنای سرّ، آن چه باید در دل نهفته باشد و چیزی که باید پنهان بماند یا به اشخاص مخصوصی گفته شود، است. حفظ اسرار را باید از خدا آموخت. خداوند بیش‌تر و پیش‌تر از هر کس، از اعمال، حالات، رفتار، عیوب و گناهان بندگانش با خبر است، اما حلم، بردباری، پرده‌پوشی و رازداری او بیشتر از همه است.

گـــور خــانـه‌ی راز تــو تـا دل شـود آن مـرادت زودتــــر کــامل شـود

گفـت پیغمبر که هر که سرّ نهفت زود گــردد بـا مراد خـویش جفت

دانه‌ها، چون در زمین پنهان شود سرّ آن، سرسبزی بستان شود

زر و نقــره، گـــر نبــودنـدی نهــان پــرورش کـی یـافتنـدی زیـر کان

راز داری

اول: حفظ اسرار دیگران؛ خصوصا اگر کسی انسان را امین خود قرار داده و رازی را نزد او به امانت بگذارد. در حدیثی داریم: مجالس امانتند. امانت همیشه یک شیء مالی و مادی نیست، مطلبی که در یک مجلس بیان شود هم امانت است.

دوم: حفظ راز خویشتن؛ اگر امروز با کسی دوست هستید، حدّ را نگه دارید؛ آن‌چنان که بعد موجب گرفتاریتان نشود.

در روایات می‌خوانیم: حفظ آبروی مومن به اندازه‌ی خون او احترام دارد و ارزشمند است. به همین دلیل، ما هم باید حرمت دیگران را رعایت کنیم و هم باید حرمتی را که خداوند برای ما قرار داده ضایع نکنیم.

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی

تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی

دیدگاه قرآن

«عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه احدا: دانای غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‌سازد» (جن/ 26)

خداوند متعال، از همه‌ی اسرار مطلع است و از تمام اتفاقات، آگاه؛ اما با این وجود، هیچ کس از اسرار غیب او آگاه نیست. خداوند متعال خود، رازهای بندگانش را می‌پوشاند و به همین دلیل بر رازداری تاکید دارد.

دیدگاه اهل بیت علیهم‌السلام

امام علی علیه السلام: «کسی که در نگهداشتن راز خود ناتوان باشد، در حفظ راز دیگران توانا نباشد.» و یا «راز تو در بند توست. اگر آن را فاش کنی تو در بندش خواهی شد.» و یا «صدرالعاقل صندوق السره: سینه‌ی خردمند، صندوق راز اوست.» و یا «نسبت به دوست خویش هر مهربانی و هر خیرخواهی را می‌توانی، انجام بده؛ اما در یک امر محتاط باش: در نهایت اطمینان و اعتماد، اسرارت را به او نگو.»

نگاه بزرگان

حکایت اول: غلامی طبق سرپوشیده‌ای بر سر داشت و خاموش و بی‌صدا در راهی می‌رفت. شخصی در راه به او برخورد و پرسید: «در این طبق چیست؟» غلام چیزی نگفت. آن شخص به اصرار پرسید تا بداند زیر آن سرپوش که روی طبق کشیده‌اند چیست. غلام گفت: «فلانی! اگر قرار بود که همه‌ی افراد بدانند در طبق چیست، دیگر سرپوش روی آن نمی‌کشیدند!»

حکایت دوم: امام علی علیه‌السلام وقتی برای مالک اشتر رهنمودهای حاکمیت بر مردم را بیان می‌کند، به لزوم رازداری تاکید می‌کند: «از مردم آنان که عیب‌جوترند از خود دور کن، زیرا مردم عیوبی دارند که رهبر امت در پنهان کردن آن از همه سزاوارتر است. پس مبادا آن چه بر تو پنهان است، آشکار گردانی و آن چه که هویداست بپوشانی که داوری در آن چه از تو پنهان است ،با خداوند جهان است. پس چندان که می‌توانی زشتی‌ها را بپوشان تا آن را که دوست داری بر رعیت پوشیده ماند، خدا بر تو بپوشاند.»

برگرفته از تبیان

+کورش زارعی بهجانی پنج شنبه 87 اردیبهشت 26 5:19 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

دعایی که آبروی آدم را می‌برد!!

قصه‌ی استجابت دعا سرِ درازی دارد .

اکنون یکی از عوامل موثر در این امر را برایتان بازگو می‌کنم.

ضرب المثل "من می‌گم نره تو می‌گی بدوش" رو که حتماً شنیدید؟!

وقتی دعا می‌کنیم حتما باید سعی کنیم این ضرب المثل میان ما و خدا برقرار نشود.

حتماً می‌پرسید یعنی چه؟

برایتان می‌گویم:

آنچه ما در دعاهای خود از خداوند درخواست می‌کنیم باید مطابق نظام تکوینی و تشریعی عالم باشد.

لذا خواسته‌هایی که از نظر تَکَوّن و یا شرع مقدس محال و ممنوعند، امکان اجابت نداشته و هرگز لباس وجود برخود نخواهند گرفت. از نظر ساختار این دنیا و نظام آفرینش که حرفه‌ای‌ها از آن به نظام تکوین یاد می‌کنند، امکان این که کُره‌ی ماه در درون یک تخم مرغ قرار گیرد وجود ندارد، و یا این که گاو نری دارای پستان پر از شیر شود، محال است.

حال اگر ما چهل شب نخوابیم و ضجّه بزنیم که خدایا پستان گاوم! را پرشیر کن، جا دارد که خدا در جوابتان بگوید: من می‌گم نره‌ تو می‌گی بدوش؟!!

خلاصه آن که ما اگر آبروی خود را دوست داریم، باید در خواسته‌ها و نیاز‌های خود بسیار مواظب باشیم تا دعایی نکنیم که مستجاب نشود که هیچ، نشانه‌ی بی‌خردی ما نیز باشد.

داستان مردی که خود را برای طلب فرزند به ضریح امامزاده‌ای بسته بود را شنیده‌اید؟

بعد از چهل روز ظریفی از از او پرسید تو اصلا ازدواج کرده‌ای؟

مرد گفت: نه!

ظریف گفت: بنده‌‌ی خدا تو اول برو ازدواج کن، آن گاه به طلب فرزند بیا!

فکر کنم نظام تکوین و موافقت و مخالفت با آن برایتان شیر فهم شده باشد. اما نظام تشریع: همان دین یا شریعت است که مجموعه‌ی قانون اساسی برای زندگی بشر بوده و مبیّن تکالیف و حدود اختیارات و آزادی‌های بشر است. پس هرکس آن را بپذیرد، باید به آن قوانین عمل کند و پای را بر آنچه برایش ممنوع شده، نگذارد. این امر شامل خواسته‌ها و دعاها هم می‌شود. لذا قانونگذار [که همان خداوند بلند مرتبه باشد] خواسته‌ای که معارض با این قوانین باشد را به اجابت نمی‌رساند. علت آن نیز پر واضح است که وقتی قانون با نگاهی متعالی و تیزبین برای سعادت فرد و جامعه تدوین گشته‌است،‌ خواسته‌ای مخالف آن، قطعاً به ضرر فرد و یا جامعه بوده و اجابت آن نقضی‌است به قانون از سوی خود قانون‌‌گذار که این کار با حکمت پروردگار سازگار نیست.

بنده حتی می‌خواهم بگویم درخواست چنین دعایی برای خودِ شخص نیز نوعی بی‌کلاسی‌ است. چون از بی‌خردی و دور بودن وی از حکمت، خبر می‌دهد ( مثل همان مردی که دنبال فرزند بود!.)

خلاصه آن که، ما که آبروی خود را دوست داریم، باید در بیان خواسته‌ها و نیازهای خود، بسیار مواظب باشیم تا دعایی نکنیم که، مستجاب نشود که هیچ، نشانه‌ی بی‌خردی ما نیز باشد.

منبع: تبیان(با تغییر و اضافات)

+کورش زارعی بهجانی یکشنبه 86 دی 9 10:38 صبح پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

طرح عقد اخوت مجازی (اینترنتی) سیب صبح

بسم الله الرحمن الرحیم

عید غدیر، عید ولایت مبارک باد.

طرح عقد اخوت مجازی (اینترنتی) سیب صبح

با همکاری سایت پارسی بلاگ و سایت بهجانی‌دات‌کام

بسم الله الرحمن الرحیم

واخَیتُکَ فِی اللهِ وَ صافَیتُکَ فِی الله و صافَحتُکَ فِی الله و عاهَدتُ اللهَ وَ مَلآئِکَتَهُ وَ کُتُبَهُ وَ رُسُلَهُ وَ اَنبیآئَهُ وَالأئِمَةَ المَعصومینَ عَلَیهِمُ‌السَّلام عَلی اَنّی اِن کُنتُ مِن اَهلِ الجَنَّه وَالشَّفاعَه وَ اُذِنَ لی بِاَن اَدخُلَ الجَنَّه لا اَدخُلُهآ اِلاّ وَ اَنتَ مَعی (آن گاه برادر مومن بگوید) قَبِلتُ (پس بگوید) اَسقَطتُ عَنکَ جَمیعَ حُقُوقِ الأُخُوَّه ما خَلا الشَفاعَه وَالدُّعآءَ وَ الزِّیارَه.

با استعانت به الطاف خداوندی و با عنایت به سنت نبوی و همزمان با عید ولایت علوی؛ به یاد یادگار پیامبر اعظم(ص) که اصحاب خویش را به برادری خواند- و صد البته کسی جز مولایمان امیرالمومنین امام علی(ع) شایسته‌ی و هم‌شأن برادری با ایشان نبود- ما نیز چنین می‌کنیم تا تجدیدی باشد از آنچه در آسمان‌ها نیز مشهور است و ما تصمیم گرفته‌ایم در زمین نیز به استعاره و کنایه، جامعه‌ی مجازیمان را برادرانه باز بسازیم و بازگشاییم تا این جامعه‌ی علوی بدل به الگویی و حرکتی برای ترویج فرهنگ برادری، فداکاری و وفاداری گردد. شما نیز اگر مرد راهید، بسم الله.

به همین لحاظ نظر شما دوستان را به نکات زیر جلب می نماییم:

1- این اولین طرح عقد اخوت مجازی (اینترنتی) پارسی‌بلاگ می‌باشد که سیب صبح با همکاری سایت بهجانی دات کام و پارسی بلاگ به عنوان آغازگران این راه به شمار می‌روند.

2- این طرح نمادین، با تمسک به سنت پیامبر اسلام(ص)، برنامه‌ریزی شده و بیشتر جهت برادران عزیز پارسی‌بلاگی می‌باشد. اما از سایت‌ها و وبلاگ‌های دیگر هم کسانی که علاقمندانی که مایل و مشتاق به پیوستن و ثبت نام در این طرح هستند، می‌توانند در این زمینه اقدام نمایند.

3- زمان شروع این طرح، روز شنبه مورخ 8/10/86 (روز عید غدیر) و خاتمه‌ی آن پایان همان روز می‌باشد.

توجه داشته باشید که صیغه‌ی عقد اخوت از ابتدای روز شنبه مورخ 8/10/86 تا پایان همان روز (روز عید غدیر) می‌بایست خوانده شود.

امیداریم این طرح، موجبات رضایت و شادی قلب عالم امکان، فرزند برومند پیامبر اعظم(ع) و امام علی(ع)، امام عصر، حضرت حجه بن الحسن، حضرت امام مهدی(عج) را فراهم آورد و خود آن حضرت، شرکت کنندگان در طرح.را اجر کامل و بهره‌ی معنوی وافر عنایت فرماید. انشاالله تعالی.

با یک صلوات، برای ثبت نام در قسمت پیامک وبلاگ، آمادگی خویش را برای ایجاد پیوند برادری اعلام فرمایید.

با تشکر

سیب صبح

+کورش زارعی بهجانی یکشنبه 86 آذر 25 5:51 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

با مردم نیکو سخن بگویید

«و قولوا للناس حسنا کما امرکم الله عزوجل؛ همانگونه که خداوند به شما فرمان داده است، با مردم به نیکویى سخن بگویید.»((1

آیه شریفه‌اى را که این فرمان در آن آمده است ذکر مى‌کنیم: «و اذ اخذنا میثاق بنى اسرائیل لاتعبدون الا الله و بالوالدین احسانا و ذى القربى و الیتامى و المساکین و قولوا للناس حسنا و اقیموا الصلاة و اتوا الزکاة ثم تولیتم الا قلیلا و انتم معرضون. بقره/ 83»

«هنگامى که از بنى اسرائیل پیمان گرفتیم که جز الله را نپرستید، به پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و درماندگان نیکى کنید، با مردم به نیکویى سخن بگویید، نماز به پا دارید و زکات بپردازید - پس از این پیمان - جز تعداد انگشت شمارى از شما، پشت به پیمان کردید در حالى که از آن روى برتافتند.»

امام باقر علیه السلام فرمود: «قولوا للناس احسن ما تحبون ان یقال لکم. فان الله یبغض اللعان السباب الطعان على المومنین، الفاحش المتفحش السائل الملحف، و یحب الحیى الحلیم العفیف المتعفف.»

«با مردم زیباتر و نیکوتر از آنچه که دوست دارید به شما بگویند، سخن بگویید، زیرا خداوند از کسى که در سخنانش دیگران را مرتب نفرین مى‌کند و ناسزا مى‌گوید و طعنه بر مومنان مى‌زند و زشت کردار و زشت گفتار است و به اصرار از دیگران چیزى طلب مى‌کند، بدش مى‌آید و از چنین کسى نفرت دارد. و در مقابل، فرد با حیا و بردبار و پاکدامن و پاک اندیش را دوست مى‌دارد.» (2)

و امام صادق علیه السلام هم فرمود: «قولوا للناس حسنا اى للناس کلهم، مومنهم و مخالفهم، اما المومنون فیبسط لهم وجهه، و اما المخاطفون فیلکمهم بالمداراه لاجتذابهم الى الایمان. فان ایسر من ذلک یکف شرورهم عن نفسه و عن اخوانه المومنین.»

«با همه مردم چه مومن و چه مخالف، به نیکویى سخن بگویید. اگر مخاطب شما مومن باشد از خوش گویى و خوش خویى شما چهره‌اش باز مى‌شود و خوشحال مى‌گردد و اما اگر مخاطب شما از مخالفان شما باشد، با مداراى در سخن، او را به سوى ایمان جذب مى‌کنید و اگر این هم نشد، کمترین حاصل نیکو سخن گفتن با مخالفان آن است که به این وسیله شر و بدى آنان را از خود و برادر مومن برطرف مى‌سازید.« (3)

پایین ‌نوشت‌ها:

1- نهج البلاغه، وصیت حضرت به امام حسن علیه السلام.

2- تفسیر برهان، ج1، ص 12.

3- بحار الانوار، ج 71، ص 341 .

منابع:

1-کتاب آخرین دیدار، نادر فضلی .

2-تبیان

+کورش زارعی بهجانی سه شنبه 86 آذر 6 12:16 عصر پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

مردی که باعث تغییر حکم خدا شد؟!

در صدر اسلام آنگاه که خداوند روزه را بر مسلمانان واجب نمود، حکم روزه و شرایط آن، چنان بود که اگر شبِ ماه رمضان مسلمانى را خواب مى‌ربود، خوردن و آشامیدن بر او حرام مى‌شد و نیز در تمام ماه مبارک رمضان آمیزش با همسران در روز و شب تحریم شده بود.

روزی از روزهای ماه رمضان آن دوران، مسلمانی از یاران پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به نام ابن جبیر که پیرمرد ناتوانى بود، و تمام روز را روزه داشت، هنگام افطار بعد از یک روز پر مشغله و همراه با کوله‌باری از خستگی به خانه خود برگشت و همچنان که منتظرِ پهن شدن سفره افطار بود و همسرش رفته بود تا برایش غذا حاضر نماید، خوابش برد. وقتى بیدار شد، مطابق حکم خداوند او دیگر اجازه‌ی خوردن نداشت لذا افطار نکرد و با همان حال به رختخواب رفت و شب را به صبح رساند.

ایام، ایام جنگ خندق بود و مسلمانان مشغول حفر گودال به دور شهر بودند، مرد داستان ما، صبح در حالى که روزه‌‌ی دیروزش را به روزه‌ی امروز چسبانده بود براى کندن خندق به دوستان مجاهد خود پیوست. اما در گرماگرم کار سرو قامت این مرد بزرگ از شدت ضعف و گرسنگى، بر زمین افتاد و بیهوش شده.

همه دور مرد جمع شده بودند و همه سخت نگران حالش بودن. اوضاع چنان بود که پیامبر اکرم وقتی بالاى سرش آمد، دلِ نازک و پر مهر او نیز از دیدن این منظره به درد آمد و تأثّر تمام سینه‌اش را درنوردید.

آنچه بر سر ابن جبیر آمده بود موجب شد تا خداوند احکام روزه را تغییر دهد و فرمان کند که: أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَ عَفَا عَنکُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا کَتَبَ اللّهُ لَکُمْ وَ کُلُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّیَامَ إِلَى الَّلیْلِ وَ لاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ

همبستری با زنانتان در شب ماه روزه بر شما حلال شد آنها پوشش شمایند و شما پوشش آنهایید خدا می‌دانست که شما به خویشتن خیانت می‌ورزید، پس توبه شما را بپذیرفت و شما را عفو کرد اکنون با آنها همبستر شوید و آنچه را که خدا بر شما مقرر گردانیده است انجام دهید، و بخورید و بیاشامید تا رشته روشن صبحدم در تاریکی شب آشکار شود و روزه را به شب برسانید و چون در مسجد اعتکاف کنید، با زنان همبستر مشوید اینها حدود فرمان خداست، پیشتر نیایید، خدا آیات خود را اینچنین بیان می‌کند، باشد که به پرهیزگاری برسند.(سوره‌ی مبارکه بقره، آیه 187)

منبع: تبیان

+کورش زارعی بهجانی چهارشنبه 86 آبان 23 8:23 صبح پیام تو تنها اتفاقیست که نیفتاده‌ست ()

تعدد زوجات، محال یا ممکن؟!

روزى، ابن ابى العوجاء، یکى از دانشمندان مخالف اسلام، پرسشى درباره تعدد زوجات، مطرح کرد و گفت: قرآن از سویى در آیه سومِ سوره نساء، مى فرماید:

(فَانْکِحُوا ما طابَ لَکُمْ مِنَ النّساءِ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباع فَاِنْ خِفْتُمْ اَلاّ تَعْدِلُوا فَواحِدة) یعنى: "با زنان پاک مسلمان ازدواج کنید، با دو یا سه و یا چهار زن؛ و اگر مى ترسید میان آنها به عدالت رفتار نکنید، پس به یک همسر اکتفا کنید”.

و از سوئى دیگر در آیه 129 همین سوره مى فرماید:

(وَ لَنْ تَسْتَطیعُوا اَنْ تَعْدِلُوا بَیْنَ النِّساءِ وَ لَوْ حَرَصْتُمْ) یعنى: “هرگز نمى توانید، میان زنان به عدالت رفتار کنید؛ هر چند در این راه بکوشید”.

با ضمیمه کردن آیه دوم به آیه اول در می یابیم که تعدد زوجات در اسلام ممنوع است؛ زیرا تعدد زوجات مشروط به عدالت است و عدالت هم ممکن نیست. پس تعدد زوجات در اسلام حرام است.

هشام از پاسخ باز ماند و از ابن ابى العوجاء فرصت خواسته و براى گرفتن پاسخ به مدینه شتافت. هشام سخن ابن ابى العوجاء را براى حضرت امام صادق علیه السّلام باز گفت. امام فرمود: منظور از عدالت در آیه سومِ سوره نساء، عدالت در نفقه و رعایت حقوق همسرى و طرز رفتار و کردار است؛ و مراد از آیه 129 همین سوره، عدالت در تمایلات قلبى است.

بنابراین تعدد زوجات در اسلام حرام نیست و با شرایطى جایز است.

هشام از سفر برگشت و پاسخ را در اختیار ابن ابى العوجاء قرار داد. او سوگند یاد کرد که این پاسخ از تو (هشام) نیست.

----------------------------------

پایین نوشت:

شایان ذکر است که تفسیر عدالتبه دو معنا به علت قرائن موجود در هر دو آیه است زیرا در ادامه آیه 129 سوره نساء آمده است: «فَلا تَمیلُوا کُلَّ المَیْلِ فَتَذرُوها کَالْمُعَلَّقَةِ» ؛ تمام علاقه قلبى خود را متوجه به یک همسر نکنید تا آن زن دیگر را سرگشته و بلاتکلیف رها کنید» ؛بنابراین با این تعبیر، تعارض ظاهری آیات مرتفع می گردد.